Afgelopen woensdag was ik in mijn spreekruimte in Haarlem en ik had ik een coachee die sprak over balans zoeken tussen pleasen en afstandelijk zijn. Elise merkt dat ze vaak aan het pleasen is en als compensatie van dit gedrag (want ze vond dit zwak van zichzelf) gaat ze vaak heel afstandelijk doen. Dit komt binnen het twintigersdilemma ook veelvuldig voor.
Elise zoekt bij meer dingen de balans tussen uitersten. Maar bij het balanceren ben je eigenlijk altijd uit balans! Huh? Ja, want anders zou je wel op een stabiel en statisch punt stilstaan. Je wipt op de denkbeeldige bal altijd teveel naar één punt om dit vervolgens weer te corrigeren naar een ander punt. Je bent dus continue 'uit' balans terwijl je juist zoekt naar die balans. Soms ben je even te perfectionistisch en soms ben je even wat laks. Soms ben je iets teveel met andere mensen bezig en soms iets teveel op jezelf gericht. Soms wat te dominant en soms wat te afwachtend. Je wipt dus tussen al je kwaliteiten en valkuilen. Maar ook de balans tussen werk en privé. Dat schommelt ook nogal eens. Gelukkig: je mag best het vertrouwen hebben dat je vaak genoeg in je kracht blijft staan, maar uit balans raken mag ook soms. Dat hoort er gewoon bij als mens zijn. Voel jij je even uit balans? Kan gebeuren, vervolgens stap je gewoon weer terug op de bal om weer lekker te wiebelen, zodat je steeds meer spierkracht ontwikkeld om stevig te blijven balanceren! Bestaat er volgens jou een perfect gebalanceerd punt? Wanneer ben jij in balans? Hoe kan jij je balans-spieren trainen deze week? Wil je ook kijken wanneer jij gecentreerd bent en in je kracht staat? Weten wat balans voor jou is? Ik denk graag met je mee in een coachingstraject.
Comentarios